In haar debuut Binnenstad beschrijft Monica Metz wat ze ziet en meemaakt in de grote stad. De meeste van deze persoonlijke observaties werden eerder gepubliceerd op de achterpagina van NRC Handelsblad. Uitgeverij: De Harmonie/Amsterdam, 1993
	In de wereld die Monica Metz beschrijft gebeuren alledaagse dingen op een onalledaagse manier, en het onalledaagse krijgt juist iets alledaags. Het is de grote stad met zijn eigen wetten, folklore en waanzin; een domein waar treurnis en vrolijkheid dicht bij elkaar liggen, en vaak een monsterverbond met elkaar aangaan. Het hart van de stad is een verrassende bundel Amsterdamse verhalen met burengerucht, straatrumoer en veel tragikomische voorvallen, maar ook met natuurobservaties en af en toe een uitstap naar verre oorden. Uitgeverij: Prometheus/Amsterdam, 1997
	Monica Metz staat sinds jaar en dag in een kleine, maar niet weg te denken hoek op de achterpagina van NRC Handelsblad, waar zij beschrijft wat ze met een alziend oog in de stad en tijdens vakanties heeft gezien. Na haar succesvolle bundels Binnenstad en het Hart van de stad is Stokroos op straat haar derde verzameling mooie, ontroerende en dikwijls geestige verhalen. De lezer ontmoet daarin een zwartrijder in de metro die net niet gesnapt wordt en de kokkin van een eetcafé, die al jaren wacht op een 'man van verre'. Ook leest hij over de verhuizing van een 'man alleen' die geen enkel meubelstuk blijkt te bezitten en over een jongen die, nadat hij zich tot de grachtengordel heeft opgewerkt, zijn 'rooie' vader op een reisje Moskou trakteert. In haar prachtige observaties van schijnbaar onbeduidende gebeurtenissen maakt Monica Metz duidelijk dat zij de ware chroniqueur van het eeuwige en alledaagse leven is. Uitgeverij: Prometheus/Amsterdam, 2002
	Monica Metz beschrijft in Levend laken de afhankelijkheid, de botsingen, de tedere, maar ook de vervreemdende momenten tussen de jonge vrouw Britte en haar moeder. Al op de eerste bladzijde wordt duidelijk dat het leven van de moeder ten einde loopt. Beelden van het ziekbed wisselen af met Brittes herinneringen: ogenblikken van walging, bijvoorbeeld als Britte - tegen haar zin - haar moeders buik moet aanraken om te voelen hoe het nieuwe kind daarbinnen schopt; ogenblikken van haat, wanneer de moeder zich blijft bemoeien met de garderobe van haar volwassen dochter; ogenblikken van plezier, als moeder en dochter samen ijs eten; en ogenblikken van liefdevolle nabijheid, wanneer Britte op verzoek van de zieke het lekkerste kroketje van de stad meebrengt. De paradox van gehechtheid en vijandigheid is treffend en mooi uitgewerkt. De beelden zijn raak. Zonder commentaar of sentimentaliteit beschreven, leveren ze een indringend, menselijk verhaal op. Uitgeverij: Prometheus/Amsterdam, 2004
	‘Toen in 1941 hun derde kind op komst was, verkasten mijn ouders binnen Rotterdam van een flatje naar een pand op de groei. Dat woord groei was niet overdreven, want na hun derde, dat was ik, zagen in dat nieuwe huis nog zes andere kinderen het levenslicht.’ Monica Metz groeide op in een kinderrijk protestants gezin in het Rotterdam van na het bombardement, waar de ontstane leegte ruimte gaf aan verbeelding. Gezin, school en buurt vormen het decor van een met verwondering en – soms wrange – humor beschreven jeugd uit de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw. Hoe grijs ook het beeld is van de wederopbouw, de stad wordt bevolkt door kleurrijke figuren zoals de plat Rotterdams pratende garagehouder (Laat tie fain zain!), de zalvende maar zich telkens herhalende voorganger van de zondagsschool en de vrijgevochten ‘Oom Uitvinder’ met weer een nieuwe mislukte uitvinding. Door deze herinneringen brengt de schrijfster een vervlogen tijd liefdevol nabij. Monica Metz publiceerde in o.a. NRC Handelsblad en literair tijdschrift Tirade. Het merendeel van de teksten in Oom Uitvinder zijn in 2017-2019 verschenen in de tweewekelijkse opiniekrant Argus (www.argusvrienden.nl). Uitgeverij: De Republiek, 2019